Kwinta is een groenendaeler, maar ze heeft kort haar. eigenlijk is ze 75% Groenendaeler en 25% Mechelse herder. Vandaar dat ik altijd zeg “mijn zwarte mechel”
De bijnaam van Kwinta ooit verzonnen door Jaqueline Braas is “zwart en lastig” want wat is het een moeilijk hondje. Ze is de grootste knuffelhond van heel de wereld, maar wat een kattekop.
Ze heeft helaas een keer een verschrikkelijk serieus gevecht gehad met een bijna zwarte duitse herder. Dat is heel hard aangekomen en sindsdien discrimineert ze zwarte honden, of honden die heel hoog in de energie staan. Ze kan dan ook binnen een seconde besluiten dat ze die hond echt moet versnipperen. Een nare gewoonte waar ik nu wel mee heb leren leven. Ze loopt dus of niet los, of los daar waar het omheind is, of daar waar het kan waar ik overzicht heb maar dan wel met een muilkorf om.
Kwinta kan verschrikkelijk hard werken maar is ook altijd aan het verzinnen hoe het anders kan. Ze is in de UK obedience C-only, en daar ben ik heel trots op. Een niet gemakkelijke hond die elke wedstrijd wel iets verzon om anders te doen, maar we hebben het gered.
Ze is tijdens het inlopen van een wedstijd aangevallen (ze heeft het niet uitgelokt) en daar hebben zowel Kwinta als ik heel veel last van gehad. Ik weet dat ik een lastige hond heb, ik heb tijdens wedstrijden ook altijd gezorgd voor veiligheid en niemand lastig vallen, en helaas door de onkunde van een ander is het mis gegaan.
Later tijdens een binnen wedstijd liep er een hond haar ring in, net terwijl ze de Send-away deed. Ik kon haar nog net op tijd terug roepen, als dat niet gelukt was dan had ze zeker die hond wat aangedaan.
Deze 2 incidenten hebben mij doen besluiten om te stoppen met de wedstijden met Kwinta, ik vond het niet meer veilig. We trainen nu lekker voor de lol. Als ze nu weer iets geks verzint kan ik erom lachen want het geeft niet, we hoeven nu alleen nog maar plezier te hebben, we gaan niet meer voor plezier én perfect.
